ΑΙΡΕΤΙΚΑ: Ας δούμε λοιπόν τις offshore …και ολίγη Ελβετία

ΑΙΡΕΤΙΚΑ: Ας δούμε λοιπόν τις offshore …και ολίγη Ελβετία

Οι υπεράκτιες (offshore) εταιρίες είναι παγκοσμίως νόμιμες και θα παραμείνουν νόμιμες ανεξαρτήτως του τι λέγεται από πολιτικούς και μη. Ο λόγος είναι ότι έρχονται στιγμές που χρειάζονται τις υπηρεσίες τους και οι χειρότεροι πολέμιοι τους, π.χ. οι μυστικές υπηρεσίες όλων των χωρών (…) και πάει λέγοντας. Γράφει ο... ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ Η διαφορά μιας υπεράκτιας από μία κοινή εταιρία είναι ότι εφόσον η υπεράκτια δεν έχει οικονομικές δραστηριότητες στη χώρα σύστασης της που να αποφέρει κέρδος, παραμένει αφορολόγητη. Εάν έχει επιχειρηματική δραστηριότητα στη χώρα σύστασης της, τότε θα πληρώσει φόρο γι’ αυτή την δραστηριότητα όπως κάθε άλλη εταιρία. Τα φυσικά πρόσωπα που μετέχουν στις υπεράκτιες δεν υπόκεινται σε φορολογία. Σε χώρες που είναι καλά οργανωμένες στην δημιουργία υπεράκτιων εταιριών χρειάζονται 3 έως 4 ώρες για να τεθεί σε λειτουργία μία τέτοια εταιρία, με άνοιγμα τραπεζικών λογαριασμών, μπλοκ επιταγών, πιστωτικές κάρτες και λοιπά (σύνηθες κόστος δημιουργίας 3-4.000 ευρώ και περί τα 2.000 χιλ. ευρώ ετήσιο κόστος διατήρησης). Η πώληση της εταιρίας είναι και αυτό θέμα ωρών. Πέραν της μηδενικής φορολογίας, οι χώρες που παρέχουν υπηρεσίες υπεράκτιων εταιρειών έχουν πολύ αυστηρή νομοθεσία γύρω από το τραπεζικό απόρρητο. Οι χώρες που διατηρούν το καθεστώς των υπεράκτιων εταιρειών έχουν σημαντικότατα έσοδα από αυτή την δραστηριότητα. Τα «ιδρύματα» έχουν τη λειτουργία των ιδρυμάτων όπως προβλέπει ο νόμος σε κάθε χώρα του κόσμου. Υπάρχουν χώρες όπου τα ιδρύματα φορολογούνται και χώρες που δεν φορολογούνται. Για παράδειγμα στην Ελλάδα φορολογούνται, στις ΗΠΑ δε φορολογούνται. Ο λόγος που πολλοί αποφεύγουν την δημιουργία ενός ιδρύματος στην Αμερική ή αλλού όπου δεν φορολογούνται, αλλά προτιμούν χώρες τύπου Παναμά, είναι διότι σε χώρες αυτού του τύπου δεν υποβάλουν σε έλεγχο προέλευσης τα κεφάλαια και επίσης οι χώρες αυτές δεν έχουν διμερείς φορολογικές συμβάσεις με τρίτες χώρες. Το Δ.Σ. ενός ιδρύματος μπορεί να έχει αμοιβές αφορολόγητες, άμεσες η έμμεσες (π.χ. αυτοκίνητα, σπίτια, προσωπικό, πιστωτικές κάρτες, ταξίδια κ.λπ.). Πολλοί δημιουργούν ιδρύματα με σημαντικά περιουσιακά στοιχεία υπέρ συζύγων και τέκνων όταν δεν έχουν εμπιστοσύνη καλής διαχείρισης στους κληρονόμους και τη διαχείριση την έχει το ορισθέν συμβούλιο (π.χ. Ωνάση, Νιάρχου κ.λπ.). Ο Τύπος αρέσκεται στην αναφορά σκανδάλων (ως γνωστόν το σκάνδαλο έχει σχέση με τα ήθη και όχι με τον νόμο) όσον αφορά τις υπεράκτιες, καθώς και σε λογαριασμούς του εξωτερικού. Υπάρχουν περιπτώσεις φοροαποφυγής αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις όπου όλα είναι καθαρά και νόμιμα, αλλά δυστυχώς στην Ελλάδα όλα μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι. Το πρόσωπο που η ελληνική δημοσιότητα έχει εμπλέξει σε τέτοιες υποθέσεις, είναι πιθανόν να μην έχει προσωπική εμπλοκή ούτε για τους λογαριασμούς εξωτερικού, ούτε με τα ιδρύματα ή τις υπεράκτιες, αλλά να ενεργούσε για λογαριασμό τρίτων μιας και είναι προφανές ότι λειτουργούσε κυρίως ως έμπιστος δικηγόρος ειδικευμένος σε αυτόν τον τομέα. Ισχυρή ένδειξη γι’ αυτό είναι ότι αποφεύγει να αμυνθεί σε όσα του καταμαρτυρούν, πιθανόν για να μην προδώσει την εμπιστοσύνη πελατών. Επομένως, η περίπτωση του είναι πιθανόν στοχοποίηση λόγω των σχέσεων του και φρονημάτων του, δηλαδή χτυπάω το σαμάρι και όχι τον γάιδαρο. Είναι εκπληκτική έως εγκληματική η αμέλεια της Mossack-Fonseca, μιας τόσο έμπειρης νομικής εταιρίας να επιτρέπει πρόσβαση στα αρχεία της μέσω διαδικτύου, αντί να έχει τα αρχεία της σε ξεχωριστό server off-line, στον οποίον να έχουν πρόσβαση μόνο άτομα «διαβαθμισμένα» (security clearance). Το ότι σήμερα κατέθεσε μήνυση κατά αγνώστων δεν την απαλλάσσει από τις ευθύνες έναντι των πελατών της. Εν κατακλείδι, η ζημιά που έχει υποστεί είναι μη αναστρέψιμη προς μεγάλη χαρά των ανταγωνιστών της. Πριν κάποιες δεκαετίες είχε γίνει κάποια σκέψη δημιουργίας ενός ειδικού καθεστώτος (Ελεύθερης Ζώνης Εμπορίου) για υπεράκτιες εταιρείες στη Χίο, προς εξυπηρέτηση των Ελλήνων εφοπλιστών. Ως συνήθως κάπου θα αραχνιάζει, μιας και ότι δεν φέρνει ψηφαλάκια δεν μας ενδιαφέρει. Η Ελβετία και οι Ελβετικές τράπεζες για να προστατεύσουν με απόλυτη ανωνυμία και εχεμύθεια τους πελάτες τους, έχουν δημιουργήσει το καθεστώς των «Fiduciary» (Θεματοφύλακας) και «Gerant de Fortune» (Διαχειριστής περιουσίας). Και τα δύο είναι νομικά πρόσωπα που ελέγχονται από Δικηγόρους και Συμβολαιογράφους και δεν υπόκεινται στους Τραπεζικούς κανονισμούς. Εάν λοιπόν κάποιος αναθέσει σε έναν Θεματοφύλακα να του ανοίξει τραπεζικό λογαριασμό, τότε ο Θεματοφύλακας ο οποίος έχει πλειάδα τραπεζικών λογαριασμών σε διάφορες τράπεζες θα του ανοίξει ένα sub-account (υπολογιαριασμό σε ένα κεντρικό λογαριασμό που έχει ο Θεματοφύλακας της επιλογής του πελάτη). Επομένως η τράπεζα έχει για πελάτη τον θεματοφύλακα με έναν η περισσότερους λογαριασμούς πολλών εκατομμυρίων και αγνοεί ποιοι είναι οι πραγματικοί δικαιούχοι αυτών των λογαριασμών. Παράδειγμα, στις λίστες Λαγκάρντ ή Φαλσιανί, εμφανίζονται τα ονόματα φυσικών προσώπων η και δικαιούχων που είναι Θεματοφύλακες με έναν η περισσότερους λογαριασμούς δεκάδων η εκατοντάδων εκατομμυρίων που μπορεί να κρύβει αρκετές χιλιάδες ονόματα Ελλήνων ή Γάλλων κ.λπ., άρα είναι αδύνατον να ταυτοποιηθεί ο δικαιούχος! Ιστορικά δεν έχει ποτέ ανοιχτεί λογαριασμός θεματοφύλακα στην Ελβετία και δεν πρόκειται να ανοιχτεί στον αιώνα τον άπαντα. Κανένα δε δικαστήριο δεν πρόκειται να εκδώσει εντολή ελέγχου λογαριασμού Θεματοφύλακα. Εκεί λοιπόν είναι κριμένα και τα πολλά λεφτά. Πολλές Ελβετικές τράπεζες έχουν κάποιες δεκάδες Fiduciary, θυγατρικές που κάνουν… τη μπουγάδα στα λεφτά ώστε να μην φαίνονται οι ίδιες. Εννοείτε ότι οι πελάτες αυτοί είναι παλαιοί και έμπιστοι πελάτες με μεγάλα κεφάλαια. Αυτοί που πάντα πιάνονται είναι «η μαρίδα» και ποτέ τα «χοντρά ψάρια». Βεβαίως πολλοί κάνουν τον έξυπνο και αρνούνται να πληρώσουν τις προμήθειες των Θεματοφυλάκων και στο τέλος το μετανιώνουν πικρά. http://www.defence-point.gr/

Via

ΑΙΡΕΤΙΚΑ: Ας δούμε λοιπόν τις offshore …και ολίγη Ελβετία

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση